Karate shotokan
Karate Shotokan jest jednym z najbardziej uznanych i rozpowszechnionych stylów karate na całym świecie. Jego historia sięga początków XX wieku, kiedy to Gichin Funakoshi, uznawany za ojca współczesnego karate, rozpoczął jego rozwój na wyspie Okinawa, a następnie przeniósł się z nim na stały ląd Japonii. Nazwa "Shotokan" pochodzi od pseudonimu literackiego Funakoshiego, "Shoto", co oznacza "wietrzny las", oraz od japońskiego słowa "kan", oznaczającego miejsce spotkań lub budowlę.
Shotokan karate charakteryzuje się wyraźnymi, mocnymi i skutecznymi technikami (kihon - techniki podstawowe), które obejmują ciosy rękoma (w tym dłoni, pięści i łokci) i nogami, blokady, kopnięcia oraz rzuty. Trening skupia się nie tylko na doskonaleniu fizycznych umiejętności, ale również na aspektach mentalnych i duchowych. Praktyka karate Shotokan obejmuje także kata, czyli sekwencje formalnych technik, które wykonywane są solo, symulując walkę z wieloma przeciwnikami oraz kumite, czyli walce partnerskiej lub w formie sparingu.
Warto podkreślić, że karate Shotokan ma silne podstawy filozoficzne, oparte na tradycji bushido, czyli kodeksie moralnym japońskich wojowników. Ważnymi wartościami promowanymi w tej sztuce walki są szacunek, samodyscyplina, pokora oraz dążenie do doskonałości nie tylko w walce, ale także w codziennym życiu. Poprzez trening karate Shotokan, praktykujący nie tylko rozwijają swoje umiejętności fizyczne, ale także kształtują swoją osobowość i charakter, ucząc się kontrolować emocje i radzić sobie z wyzwaniami.
Wybrane podstawowe pojęcia
- Kihon: Podstawowe techniki karate, obejmujące ciosy rękoma, kopnięcia, blokady i inne fundamentalne ruchy.
- Kata: Sekwencje formalnych technik wykonywanych solo, symulujące walkę z jednym lub wieloma przeciwnikami.
- Kumite: Trening partnerskiej walki lub sparringu, gdzie praktykujący stosują techniki ataku i obrony przeciwko sobie.
- Sensei: Nauczyciel karate, mistrz, który prowadzi trening i udziela wskazówek technicznych.
- Dojo: Dosłownie "miejsce drogi", sala treningowa, gdzie odbywają się zajęcia karate.
- Gi: Tradycyjny strój noszony podczas treningu karate, składający się z białej bluzy (uwagi) i białych spodni (zubon).
- Obi: Pas, który symbolizuje stopień zaawansowania praktykującego. Kolor pasa zazwyczaj oznacza stopień zaawansowania, np. biały dla początkujących, czarny dla zaawansowanych.
- Rei: Ukłon, wyraz szacunku i pokory, wykonywany na początku i końcu treningu oraz wobec partnera.
- Sensei ni rei: Ukłon w kierunku mistrza nauczyciela, wyrażający szacunek i wdzięczność za jego wiedzę i prowadzenie zajęć.
- Mawashi-geri: Kopnięcie okrężne, gdzie noga wykonuje pełne koło przed trafieniem celu.
- Gedan-barai: Blokada w dół, używana do obrony przed atakami w dolnych partiach ciała.
- Oi-zuki: Cios w przód, jedna z podstawowych technik ciosów ręką, gdzie pięść jest wysuwana w kierunku przeciwnika.
- Yoi: Gotowość, pozycja wyjściowa, w której praktykujący przygotowuje się do wykonania technik.
- Hajime: Rozpocznij, komenda używana do rozpoczęcia treningu lub sparringu.
- Yame: Zakończ, komenda używana do zakończenia treningu lub sparringu.
- Seiza: Pozycja siedząca, gdzie praktykujący klęka na ziemi, siadając na swoich piętach, co jest wyrazem szacunku i skupienia.
- Mokuso: Medytacja, krótka chwila skupienia i wyciszenia przed lub po treningu, mająca na celu uspokojenie umysłu.
- Kiai: Wydawanie dźwięków lub okrzyków w trakcie wykonywania technik, mających na celu skupienie energii i wzmocnienie ciosu.
- Zanshin: Uważność, trwała czujność po wykonaniu techniki, gotowość na ewentualne kontynuowanie akcji lub reakcję przeciwnika.
- Ashi-barai: Kopnięcie w nogi, które ma na celu wytrącenie równowagi przeciwnika poprzez kontakt z jego nogami.
- Hikite: Technika przeciągania, gdzie nieaktywna ręka (zwykle ta, która nie wykonuje ciosu) przyciągana jest ku sobie, wzmacniając siłę ciosu.
- Tori: Osoba wykonująca technikę lub atakująca w czasie ćwiczeń kumite.
- Uke: Osoba wykonująca blokadę lub obronę w czasie ćwiczeń kumite.
- Jodan: Obszar górny, odnoszący się do linii ataku lub obrony powyżej linii ramion.
- Chudan: Obszar środkowy, odnoszący się do linii ataku lub obrony między ramionami a biodrami.
- Gedan: Obszar dolny, odnoszący się do linii ataku lub obrony poniżej bioder.
- Mae-geri: Kopnięcie w przód, wykonywane z jednej nogi w kierunku przeciwnika.
- Ushiro-geri: Kopnięcie w tył, wykonywane z jednej nogi w kierunku pleców przeciwnika.
Stopnie i kolory pasów
9 Kyu - biały
8 Kyu - żółty
7 Kyu - pomarańczowy
6 Kyu - zielony
5 Kyu - niebieski
4 Kyu - granatowy
3 Kyu - brązowy
2 Kyu - brązowy II
1 Kyu - brązowy III
1-10 Dan - czarny